หมดไปอีกหนึ่งปีอย่างน่าใจหาย ด้วยสิ่งที่คิดไว้บางเรื่องอาจจะยังทำไม่ประสบผลสำเร็จ แต่ถึงอย่างไร สิ่งที่กำหนดไว้นับสิบอย่างมันก็ได้ถูกกระบวนการความมุ่งมั่นที่มีนำพาไปให้ถึงความสำเร็จแล้วกว่าค่อนทาง เพียงเท่านี้ผมก็ถือว่าเป้าหมายในปีนี้ ที่กำลังจะผ่านพ้นไปลุล่วงอย่างที่ตั้งใจ แม้จะมีอีกเพียงบางอย่างที่ยังไม่ได้ลงมือทำก็ไม่เป็นไร ผมมองว่าคนเราก้าวช้า แต่ให้ในแต่ละก้าวที่เดินไปนั้นมั่นคง หนักแน่น และมีความสุขใจ ไม่เบียดเบียนใครก็เพียงพอครับ

                สำหรับนิตยสาร HI! ฉบับนี้ ก็พลาดไม่ได้ที่จะขอกล่าวถึงพระมหากรุณาธิคุณอันล้นพ้นของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ด้วยเดชะพระบารมี พระวิริยะอุตสาหะและพระปรีชาสามารถที่ทรงทุ่มเทตรากตรำพระวรกาย ประกอบกับพระราชกรณียกิจอันน้อยใหญ่นานัปการที่พระองค์ทรงทำเพื่อความผาสุกของประชาราษฎร์ ด้วยน้ำพระราชหฤทัยที่เปี่ยมไปด้วยเมตตากรุณา พระราชปณิธานมุ่งมั่นให้ทุกผู้บนแผ่นดินไทยอยู่ดี กินดี มีสุข สิ่งทั้งหมดเหล่านี้เป็นเครื่องเตือนใจเราคนไทยและตัวผมเสมอว่า ความสุขที่เราจะได้รับนั้นคือการให้ ให้โดยไม่คาดหวัง ซึ่งก่อนที่จะแบ่งปันให้คนอื่นได้นั้น สิ่งสำคัญคือต้องรู้จักหาความสุขให้กับตนเองก่อน แต่ไม่ใช่หาความสุขด้วยสิ่งของ หรือวัตถุ แต่เป็นความสุขที่ได้จากการมีใจที่รู้จักแบ่งปัน เมตตา และเห็นใจซึ่งกันและกันมากกว่า ที่จะสร้างให้ความสุขนั้นเป็นสิ่งที่ยั่งยืนนาน เช่นเดียวกับที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระราชทานให้กับพวกเราคนไทยทุกคน

                ดังนั้นอีกหนึ่งสิ่งที่ผมทำสำเร็จลุล่วงไปได้ทุกปีเสมอนั่นคือ การนำความตั้งใจในความคิด ผ่านกระบวนการปฏิบัติจนประสบความสำเร็จ และแบ่งปันความสุขของตัวเองไปยังคนรอบข้างครับ ไม่จำเป็นว่าการให้จะต้องเป็นเงินทอง หรือของมีค่า แต่การให้ที่แท้จริงนั้นต้องมาจากใจที่บริสุทธิ์หวังผลตอบแทน นั่นจึงจะถือว่าเป็นการให้ที่นำพามาซึ่งความสุขอันเป็นนิรันดร์

                ในโอกาสนี้ผมก็ขอให้ผู้อ่านท่านมีความสุขกับเทศกาลวันหยุดยาวที่จะมาถึง และขอให้มีความสุขไปกับเนื้อหาต่างๆ ที่ทางผม และทีมงานตั้งใจนำมาเสนอกันในฉบับนี้นะครับ สวสดีปีใหม่ล่วงหน้าครับ

 

                                                                                                                                จากใจ

                                                                                                                     ภัทรพล พึ่งบุญพระ